Na 100 jaar een andere woonplaats

De 100-jarige Kees van de Kooij heeft zijn hele leven aan dezelfde weg in Hoogland gewoond, totdat hij een halfjaar geleden na een val moest verhuizen naar een zorginstelling buiten zijn geboortegrond. Hij mist de aanloop van dorpelingen en de herkenning op straat, vertelt hij in de Volkskrant in de serie interviews met 100-jarigen, want iedereen in het dorp wist wie kapper Kees van de Kooij was.

Hoe is het voor Van de Kooij om na honderd jaar aan een vreemde straat in een vreemde woonplaats  te wonen? ‘Er is niks meer aan, ik hoef niet lang meer te leven. Hier in dit huis in Soest weet niemand wie ik ben. In Hoogland kenden ze mij allemaal. Helaas hebben ze het bejaardenhuis daar weggehaald. Tot mijn 100ste was ik erg vitaal; ik kon nog lopen en alles. Na de val is het bergafwaarts gegaan. Mijn leven lijkt op.’

(Hij zucht diep en zegt:) ‘Een zucht geeft lucht’, zegt Van de Kooij in de Volkskrant.  ‘Nu zeg ik: ik ben mijn hele leven een doorzetter geweest. Ook al kan ik niet meer in mijn eigen huis wonen, ik ben een gelukkig mens. Het is mijn aard tevreden te zijn. Mijn hoofd, ogen en oren mankeren niks. Ik kan nog een speld horen vallen.’