Langer thuis maakt eenzaam

“De overheid vraagt ouderen om zo lang mogelijk zelfstandig thuis te blijven wonen. Juist achter de voordeur is het risico op eenzaamheid groot.” Dat zegt directeur Kirsten Andres van het Nationaal Ouderenfonds in het AD.

Minister Ernst Kuipers gebruikt regelmatig de Engelse term reablement: een manier van werken waarmee hulpverleners ouderen helpen hun eigen leven te kunnen leiden. Andres: “Een mooie term, en in de basis ben ik er voorstander van. Maar het principe stoort me, omdat het vooral is bedacht om de zorgkosten te drukken. Een apparaat aanbieden waarmee een oudere voortaan zelf, dus zonder hulp, de steunkousen kan optrekken is een prachtig middel. Maar het dagelijkse praatje met de wijkverpleging is soms het enige contactmoment dat ouderen hebben op een dag. Daar is weinig oog voor.”

Maatschappelijk probleem

Van de 75-jarigen voelt maar liefst 55 procent zich eenzaam, merkt de directeur van het Ouderenfonds op in het AD. “Door langer thuis wonen, vergrijzing en onze individualistische samenleving zal dit aantal de komende tien jaar nog met een kwart toenemen. Maar door het taboe rond het onderwerp is eenzaamheid moeilijk te herkennen. Mensen zeggen niet snel: ‘Ik voel mij eenzaam’, en de omgeving herkent het niet altijd.” Volgens Andres gaat het om een enorm maatschappelijk probleem dat ook de zorg hard raakt.’

Onderhoud je contacten

Om eenzaamheid tegen te gaan is het voor ouderen belangrijk om vitaal, sociaal, digitaal en mobiel te blijven, zo zegt Andres in het AD. “Daarmee bedoel ik: onderhoud je contacten, blijf bewegen en daag de hersenen uit.” Daarnaast moeten we als maatschappij af van ‘seniorisme’, waarbij ouder worden met alle bijkomende gebreken als last wordt ervaren. “Stigmatisering en leeftijdsdiscriminatie – denk aan automatisch harder praten tegen ouderen, verkleinwoorden gebruiken en denken dat mensen hulpbehoevend zijn – is iets waar we alert op moeten zijn.”