Sterven is niet de enige uitweg

Als een eenzame oudere wil sterven, gaat de politieke discussie vooral over hoe je hulp bij het sterven legaal maakt. Je mist dan waar het om draait in het gesprek over voltooid leven, zegt medisch ethicus Margot Zomers in het Nederlands Dagblad. ‘Er zijn veel meer antwoorden mogelijk dan de dood.’

Zomers (UMC Utrecht en de Universiteit voor Humanistiek) kregen begin 2019 opdracht van toenmalig zorgminister Hugo de Jonge om meer informatie boven tafel te krijgen over voltooid leven. Want: wie zijn deze ouderen? Hoeveel lopen er rond met een doodswens en wat gaat er nu precies schuil achter die wens?

Hulp op maat

Afgelopen week verdedigde Zomers haar proefschrift. De focus op het willen regelen van stervenshulp is ’te kortzichtig’, concludeert de onderzoeker volgens het Nederlands Dagblad. Uit een vragenlijst onder 55-plussers, die werd ingevuld door ruim twintigduizend deelnemers, blijkt dat de achtergrond van een doodswens heel divers van aard kan zijn. Iemand kan bijvoorbeeld eenzaam zijn of een partner hebben verloren. Of hij of zij ervaart gebrek aan zinvolle activiteiten, bespeurt lichamelijke of geestelijke achteruitgang bij zichzelf of kampt met financiële problemen.  ‘Met hulp op maat, zoals via professionele hulp, erkenning en een goed gesprek, zijn veel meer antwoorden mogelijk dan alleen stervenshulp te gaan bieden’, legt Zomers uit.

Kwetsbare situaties

Volgens Zomers is in het debat over voltooid leven extra aandacht nodig voor ouderen in kwetsbare situaties, zegt zij in het Nederlands Dagblad, waardoor ze minder goed in staat zijn een weloverwogen en vrijwillige beslissing te nemen over het beëindigen van hun leven. ‘Wanneer deze ouderen bijvoorbeeld met niemand over hun doodswens spreken, maakt dat het lastig goed geïnformeerd te raken, ook over alternatieve antwoorden op hun situatie.’