Oppassen?  Mag oma wel nee zeggen?

In Nederland sluiten de zorg voor de kinderen en eisen vanuit scholen en arbeidsmarkt nog steeds niet op elkaar aan. Grootouders vangen hun kleinkinderen vaker op dan in omringende landen. Zo zijn met name de oma’s de sluitpost geworden van het Nederlandse emancipatiebeleid, schrijft Mieke van Stigt (socioloog en pedagoog) in de Volkskrant.

Het Steunpunt Mantelzorg krijgt volgens Van Stigt regelmatig telefoontjes van overbelaste grootouders. De nieuwe sandwichgeneratie is volgens het steunpunt de groep van zestigers en zeventigers die de zorg voor partners, familieleden en oudere ouders moeten combineren met het oppassen op de kleinkinderen. Hun advies is dan om vaker ‘nee’ te zeggen tegen de kinderen, het is immers de verantwoordelijkheid van ouders om oppas te regelen.

Hoe krijg je de puzzel rond

“Maar zo eenvoudig ligt dat natuurlijk niet”, aldus Van Stigt in de Volkskrant. “Schooldagen sluiten nog steeds niet aan op werkdagen, nog afgezien van vakanties, studiedagen, zieke kinderen of zelfs zieke leerkrachten. De huidige kwaliteits- en personeelsproblemen in de kinderopvang dragen niet echt bij aan de bereidheid of mogelijkheid voor ouders om de puzzel van werk en opvang rond te krijgen.

Ook gewoon oma kunnen zijn

Op het gebied van emancipatie is de oppas-oma dus bepaald geen vooruitgang, constateert Van Stigt in de Volkskrant. “De overheid moet eindelijk eens beseffen dat je geen structureel arbeidsmarkt- en/of emancipatiebeleid kunt bouwen op de schouders van onbetaalde oudere vrouwen. Want het is fijn als oma er is, maar ze moet ook gewoon oma kunnen zijn, op een manier die haar past. En dus ook gewoon eens ‘nee’ kunnen zeggen.”