Hoe wij naar mensen met dementie kijken

In het Openluchtmuseum kunnen ouderen met dementie in een speciaal ingerichte doorzonwoning herinneringen ophalen aan de jaren zestig. Een sanseveria op de vensterbank, het lied Twee Motten – aan alles is gedacht. Maar wordt de demente oudere niet gestigmatiseerd,is de vraag in de Volkskrant.

De Volkskrant vroeg bijzonder hoogleraar langdurige zorg en sociale benadering dementie Anne-Mei The (Vrije Universiteit) om samen het Huis van Herinnering te bezoeken. Jarenlang deed The onderzoek naar mensen met dementie en ontwikkelde de Sociale Benadering Dementie. Die wil de mens achter de diagnose dementie blijven zien. Hoe kijkt The naar het Huis van Herinnering? ‘Het initiatief komt uit een goed hart. Ik ben ervan overtuigd dat veel mensen met dementie hier ook een leuke middag meemaken.’

Enigszins stigmatiserend

Maar The heeft ook moeite met het ‘enigszins stigmatiserende gehalte van het toneelstukje’, zegt ze in de Volkskrant. ‘Die mensen worden in busjes hier naartoe gereden en komen in een afgesloten huis terecht. Daarmee isoleer je ze op basis van een ziektebeeld. Als mensen jou als ‘de ander’ behandelen, dan merk je dat, ook mensen met dementie. Othering heet dat in de wetenschap.’

Dagelijkse aandacht

‘Het is goedbedoeld, maar dat laat zien hoe wij als samenleving naar mensen met dementie kijken. Als fundamenteel anders. En ik vind dat daar verandering in moet komen.’ Ze zou liever zien dat de grote stichtingen achter dit project geld zouden vrijmaken voor dagelijkse aandacht voor mensen met dementie. In plaats van grote bedragen uitgeven aan eenmalige ervaringen. Conceptontwikkelaar Gitta Paans zegt in de Volkskrant moeite te hebben met die kritiek. ‘Het gaat ons juist níet om de ziekte, maar om de persoon. Wat herken jij en wat kun je vertellen over jouw leven? Dat is toch mooi?’