Meester van je eigen leven

De babyboom uit de periode 1945-1955 geeft geen tsunami aan extra zorgvragen, het is een rimpeling van een paar procent extra, zegt voormalig hoogleraar ouderengeneeskunde Rudi Westendorp (65) in de Telegraaf. “Dat overleven we wel, ook al zijn er te weinig handen aan het bed. We moeten de arbeidsomstandigheden voor de verpleging beter maken, nu haken er velen al na een jaartje af.”

Relatief zijn er meer ouderen, maar vanwege de arbeidsmigratie is er volgens Westendorp ook meer jonge aanwas die voor ons zorgt en klust. “En 67-plussers kunnen ook nog hun bijdrage leveren. Lijf en leden functioneren beter dan die van even oude voorvaderen. Mankeer je wat, dan ga je naar de garage, een nieuwe knie, en doorrijden. Na ons pensioen kunnen we ouders, kleinkinderen en partner mantelzorg verlenen. In mijn dorp verzorgt een 88-jarige man met hartfalen zijn 86-jarige dementerende echtgenote. Dat zie je niet terug in de statistieken. Men denkt dat een mantelzorger tussen 45 en 65 jaar oud is, maar dat is een verwrongen beeld van de werkelijkheid.”

87% wil niet naar verpleeghuis

Westendorp is tegenwoordig directeur van de Vereniging Reable Nederland geworden. Daarover zegt hij in de Telegraaf: “Reablement is een manier om ouderen te helpen om op eigen kracht hun leven te leiden en hulp te geven waar dat nodig is. Krantenkoppen schreeuwen om meer verpleeghuisbedden, maar van de ouderen wil 87% helemaal niet naar een verpleeghuis. Met wat hulp kunnen ze thuisblijven, maar veel kinderen horen hun ouders niet en zo eindigt pa toch in een verpleeghuis terwijl hij thuis had willen sterven. Mensen zijn meester van hun eigen leven!”

Vier het einde

Voeren ze ook regie over hun dood? Daarover zegt Westendorp in de Telegraaf: “Mensen mogen niet meer dood. Mijn opa brak zijn heup toen hij 97 was, lag op bed, mijn tante bakte pannenkoeken voor hem en een paar dagen later overleed hij. Door medische innovatie is een nieuwe heup een kleinigheid, maar veel patiënten komen na die operatie hun bed niet meer uit en overlijden binnen weken of maanden. ” Dappere chirurgen durven nu de handen op de rug te houden en het gesprek aan te gaan, aldus Westendorp. “Ouderen moeten niet als een balletje in een flipperkast in het medische circuit worden rondgedraaid. Mensen hebben het recht om niet te worden behandeld en het is niet de arts, de verpleger, de zoon of dochter die dat beslist. Het einde van het leven is niet altijd mooi, het gaat gepaard met verlies, verdriet en pijn. Geef pa of ma morfine, wijn, koffie of limonade en vier het einde.”