Dakloze ouderen zonder verblijfsvergunning

De vergrijzing treft ook dakloze ouderen zonder verblijfsvergunning, merken hulporganisaties in de grote steden, aldus de Volkskrant. ‘Deze mensen zijn op jonge leeftijd naar Nederland gekomen en worden nu oud. Zij hebben lang hun eigen broek opgehouden, maar komen nu op een punt waarop dat niet meer gaat.’

De Pauluskerk in Rotterdam biedt sinds dit jaar opvang aan oudere, ongedocumenteerde daklozen met ernstige gezondheidsproblemen. Een groep die groeiende is in de drie grote steden. Vanwege het turbulente bestaan dat deze mensen leiden en de gezondheidskwalen die daarbij komen kijken, vallen zij volgens de Volkskrant al vanaf 55 jaar onder de noemer ‘oudere’. De kerk reserveert in ieder geval een jaar lang vijfentwintig bedden voor deze doelgroep, voor wie een leven op straat door medische problemen nog moeilijker is.

Hollandse woonkamer

Dag en nacht staat een medewerker of vrijwilliger klaar voor deze mensen, die alleen of in tweetallen een ruime slaapkamer bewonen. Daarnaast is er voor hen de ‘oer-Hollandse’ woonkamer (inclusief foto van een Nederlandse akker met molen die de gehele wand bestrijkt), schone sanitaire voorzieningen en een gedeelde keuken.

Terugkeer geen optie

Niet alleen in Rotterdam, ook in Amsterdam en Den Haag constateren organisaties dat de groep dakloze ouderen zonder verblijfsvergunning groter wordt, al is het onmogelijk te zeggen om hoeveel mensen het precies gaat. ‘De meeste oudere ongedocumenteerden die wij zien, zijn mensen zonder asielverleden’, zegt stichting Landelijk Ongedocumenteerden Steunpunt (LOS) in de Volkskrant. ‘Ze zijn als arbeidsmigrant gekomen, of als gezinsmigrant’. Hoewel het Rijk deze mensen liever ziet terugkeren naar het land van herkomst, vinden zij dat zelf meestal geen optie. ‘