Los van tentakels van werk en zelfbedrog

Waarom duurt het tot ons pensioen om voorzichtig toe te geven: zo belangrijk is ons werk niet? Bevrijdt u liever nu al van de tentakels van het werk en het zelfbedrog, schrijft Volkskrant-redacteur Sander van Walsum in een essay in zijn krant.

“Op gezag van stervensbegeleiders zouden we kunnen weten dat mensen bij de nadering van de dood de mooie momenten met hun dierbaren oproepen, maar nooit hun manoeuvres op de werkvloer. Integendeel: veel stervenden stellen met spijt vast dat ze te hard hebben gewerkt, of dat ze zich te veel hebben laten leiden door wat anderen van hen verwachtten.”

Zou ik toch vervangbaar zijn?

De overlevingsstrategie van werkenden – geen twijfel toelaten over het belang van hun werk – moet tijdig worden omgekeerd, schrijft Van Walsum in de Volkskrant. “Gedachten die eerder nog ontoelaatbaar waren (‘Zou ik toch vervangbaar zijn’, ‘Heb ik het werk niet te veel verabsoluteerd?’, ‘Hebben mijn vroegere collega’s het nog wel eens over mij als ik afscheid heb genomen?), stellen gepensioneerden juist in staat zich met hun lot te verzoenen, of om zich er gelukkig mee te prijzen.”

Ooit belangrijk, nu klein

Ze hebben zich volgens de Volkskrant-redacteur niet alleen losgemaakt van de tentakels van het werk, maar ook van de noodzaak zichzelf te misleiden. “Wat ooit belangrijk was, moet ineens klein worden gemaakt. Ook díe tournure gaat misschien wel met enige zelfmisleiding gepaard. Zo blijft betaalde arbeid – zelfs als we ermee zijn opgehouden – ongeveer het belangrijkste oriëntatiepunt in een mensenleven. Totdat de dood ons er definitief van scheidt.”