Mijn vader kan niet meer, maar moet langer door

‘Mijn vader is gesloopt, op en versleten. Maar hem is te verstaan gegeven dat hij door moet werken, schrijft Mark van Ostaijen (bestuurssocioloog aan de Erasmus Universiteit) in een column in de Volkskrant.

Zijn vader (65), die al vijftig zware dienstjaren achter de rug heeft, viel ineens buiten die regeling voor zware beroepe:. Omdat hij door zijn baas tijdens de financiële crisis op straat werd gezet en vervolgens als uitzendkracht door hetzelfde bedrijf werd ingehuurd, worden die jaren gezien als ‘pensioenbreuk’. Bovendien vallen uitzendkrachten en zzp’ers sowieso buiten die regeling. Einde vroegpensioen. “Ik heb mijn vader niet vaak zo teleurgesteld en terneergeslagen gezien. En zijn situatie staat niet op zichzelf.

Verkiezingsprogramma

Gelukkig zijn er partijen die opkomen voor arbeiders, schrijft Van Ostaijen in de Volkskrant.  “In haar laatste verkiezingsprogramma stelt GroenLinks-PvdA: ‘Zoals afgesproken in het Pensioenakkoord kunnen mensen met zware beroepen als ze dat willen eerder stoppen met werken.’

Woestmakende naïviteit

Dit getuigt volgens de columnist echter van een woestmakende naïviteit. “Een woud aan regelingen en voorwaarden zorgt er namelijk voor dat de meeste mensen (73 procent) in zware beroepen als ze dat ‘willen’, helemaal niet ‘kunnen’ stoppen. De zwareberoepenregeling is voor de meerderheid uitgelopen op niets minder dan een fiasco.”

Zelfs langer door werken

Zijn vader kan niet meer, schrijft Van Ostaijen in de Volkskrant. “Terwijl hij dacht eerder te kunnen stoppen, moet hij zelfs langer door. Net zoals de meesten. Onder meer door politieke krachten die inmiddels zijn gefuseerd om nog een rol van betekenis te kunnen vervullen.”

Wat echt zwaar is aan een zwaar beroep

Van Ostaijen besluit zijn column in de Volkskrant met op te merken dst wat echt zwaar is aan een beroep: als je zwaar in de steek wordt gelaten wanneer je ergens een beroep op wilt doen. “De aandacht voor de politie gun ik zoveel anderen.”