Krijg ik straks ook een pil als het genoeg is?
Na de zestig moeten we van minister Helder gaan nadenken over onze toekomst. Maar juist wie aan het einde van zijn leven autonomie wil, krijgt die niet, schrijft Chris Zijdeveld (oud-wethouder Schiedam) in Trouw.
Zijdeveld en zijn vrouw (79 en 76) hebben uitgebreid stil gestaan bij “de vraag wat we moeten doen als we niet meer zelfstandig zonder hulp kunnen leven. Ikzelf ben daar ongenuanceerd duidelijk over. Op geen wijze wil ik een beroep doen op daarvoor beschikbare faciliteiten. Voor het dagelijks leven afhankelijk worden van anderen betekent voor mij het begin van ondraaglijk lijden. In een brief aan mijn huisarts heb ik dat duidelijk beschreven en voor zover mogelijk gedetailleerd benoemd.” En daar begint zijn ernstige probleem,schrijft Zijdeveld in Trouw.
Zelf beschikken
“Hoewel mijn huisarts in algemene zin niet afwijzend staat tegenover euthanasie, heb ik geen enkele garantie dat die te zijner tijd mijn oordeel deelt en bereid is de noodzakelijke handelingen te verrichten als ik de tijd gekomen acht. Ik wil over mijn levenseinde zelf beschikken en niet afhankelijk zijn van het oordeel van artsen.”
Chemisch middel
Zijdeveld merkt in Trouw op dat hij precies weet met welk chemisch middel hij zelf een waardig en pijnloos einde aan zijn leven zou kunnen maken. “Maar een collega minister van mevrouw Helder heeft een kwalijke afspraak gemaakt met de chemische industrie om de verkrijgbaarheid van dit middel zwaar te bemoeilijken.”
Minister dubbelhartig
“Ik heb als zestigplusser goed nagedacht over mijn toekomst, maar de politiek maakt mij een waardig sluitstuk, waarover ik veel en diep heb nagedacht onnodig moeilijk bereikbaar. Dat is een behoorlijke belasting en het maakt voor mij de wil van minister Helder tot een dubbelhartige wens.”