Kunnen onze ouderen nog op zorg rekenen?

Wat betekent dit alles voor de senioren van nu en straks? Loopt de verzorgingsstaat waaraan onze ouderen hebben bijgedragen op zijn laatste benen? In de Telegraaf buigen Jos Schols en Anneke Westerlaken zich over die vragen. Ook in de Telegraaf een commentaar en reacties van lezers.

’Tijd voor een brede burgerraadpleging’

Volgens prof. dr. Jos Schols (hoogleraar ouderengeneeskunde, Universiteit Maastricht) moet er een brede burgerraadpleging plaatsvinden waarin we met ouderen zelf en ook met ouderen van de toekomst in gesprek gaan. Uitgangspunt voor de discussie zijn de volgende vragen: als niet elke zorgvraag of probleem meer gecompenseerd kan worden vanuit de professionele zorg, wat kan en wil ik dan met mijn eigen omgeving zelf doen, mocht er in de toekomst een hulpvraag ontstaan en wat heb ik daarvoor nodig om dit met mijn omgeving op verantwoorde wijze te doen?””

Wederkerig maatschappelijk debat

Verder zou in dat wederkerige maatschappelijk debat, waaraan ook alle relevante zorg- en welzijnspartijen moeten deelnemen, helder moeten volgens de Maastrichtse hoogleraar worden wat in de toekomst nog wel door de formele (professionele) zorg en ondersteuning gedaan moet blijven worden, stelt hij in de Telegraaf. “Zo’n debat zal meer bijdragen aan een duurzame en betaalbare ouderenzorg dan doorgaan zoals nu en af en toe een hap uit de zorg snijden.”

Wat we gewend zijn is niet meer houdbaar

“De zorg zoals we die zo lang vanzelfsprekend gewend waren, is niet meer houdbaar.” Om met elkaar beter oud te kunnen worden, is actie nodig, stelt voorzitter Anneke Westerlaken van branchevereniging ouderenzorg Actiz in de Telegraaf: goede bdeloning vopr medewerkers, minder bureaucratie, voldoende geschikte woningen, ondersteunen van mantelzorgers en investeren in technologieën.

Meer visie en daadkracht graag

In het afgelopen regeerakkoord stond het woord vergrijzing niet genoemd, en ontbrak een visie op de ouder wordende samenleving, stelt de Actiz-voorzitter. “Dat kunnen we ons niet meer permitteren, nu de grenzen aan de zorg voor iedereen steeds sterker voelbaar worden. Iedereen kent wel iemand, of ís zelf iemand, die oud is en kwetsbaarder wordt. We worden met elkaar steeds ouder en dat is een prachtig gegeven, maar om de vergrijzing te verzilveren, is meer visie en daadkracht nodig van een nieuw kabinet.”

Dit is welvaartsstaat onwaardig

Thuis wonen zolang het kan, blijkt volgens een commentaar van de Telegraaf in de praktijk steeds vaker ook thuis blijven als het niet meer kan. “Nu het traditionele bejaardenhuis bijna niet meer bestaat, rest alleen nog het verpleeghuis als het thuis niet meer gaat.” En zelfs daar is nauwelijks plek, aldus de Telegraaf. “Alleen als het eigenlijk al te laat is, kunnen de lange wachtlijsten worden omzeild voor een spoedopname, zo waarschuwt Actiz, brancheorganisatie in de ouderenzorg.” Volgens de krant is dat een onwenselijke situatie, een welvaartsstaat als Nederland onwaardig. Dat is een onwenselijke situatie, een welvaartsstaat als Nederland onwaardig. “Dat juist de generatie die heeft meegebouwd aan onze welvaartsstaat, nu op hoge leeftijd in de kou staat, is onbestaanbaar.”

Lang wachten, dan dwangsom

Volgens de Telegraaf zijn veel lezers niet te spreken over de huidige staat van de ouderenzorg in ons land en willen het liefst verandering zien. De krant publiceert online een bloemlezing. Ook in de krant publiceert de Telegraaf een aantal reacties. “Ouderen in ons land zijn de dupe van een compleet uitgeklede gezondheidszorg.” “Jarenlang worden ouderen al op alle fronten in de steek gelaten door de politiek.” “Ouderen moeten ook recht hebben op een dwangsom als zij (te) lang moeten wachten op opvang, naar analogie van de boete die staat op de trage afhandeling van een asielverzoek.”