Hard geknokt voor goede oude dag

Ouderen zitten er warmpjes bij door de overwaarde van hun woning waarvan de hypotheek vaak al afgelost is, meldde de Telegraaf. Zij hebben niet de woon- en financiële zorgen die jongeren nu hebben. Senioren reageren.

Pierre Verhees (65-plus) uit Meijel vindt hierbij een paar essentiële dingen onderbelicht, reageert hij in de Telegraaf. “Wat vergeten wordt, is dat ouderen die zorgen wel hadden toen zij jong waren, en soms hadden ze zelfs nog meer problemen. Mannen waren meestal kostwinner en werkten 48 of 50 uur in de week (zaterdag was een halve werkdag). Nu gaat het meestal om tweeverdieners.”

Altijd spaarzaam

Luxe goederen waren er destijds niet veel en die werden alleen gekocht van spaargeld, merkt Verhees op in de Telegraaf. “Jongeren willen tegenwoordig al alles hebben en ze moeten ook nog meerdere keren per jaar op vakantie kunnen gaan. Vakantie was er vroeger niet bij, hooguit een dagje Efteling. Veel ouderen zijn spaarzaam en gewend om leningen af te lossen, zo ook de hypotheek. Het is volstrekt normaal dat men na een werkzaam leven ontspannen van de oude dag kan gaan genieten. De generatie van nu wil al in luxe baden voordat men iets heeft bereikt. En dat er veel overwaarde op woningen is, is niet de schuld van ouderen, maar komt deels door de woningnood.”

Avondschool

H. Hulshof uit Assen las de reactie van Verhees met belangstelling, is te lezen in de brievenrubriek van de Telegraaf. “Ik ben vlak voor de oorlog in 1939 geboren. In 1953 ben ik op 14-jarige leeftijd in de fabriek gaan werken met een 48-urige werkweek. Ik ging drie avonden per week naar de avondschool en op die dagen at ik om 22.30 uur een hap warm eten, waarna om 06.15 uur weer moest worden opgestaan. Op de zaterdagmorgen 5,5 uur werken en ’s middags met het huiswerk van de avondschool aan de gang. In die jaren had ik één hele week per jaar vakantie en een week snipperen. De eerste keer dat ik samen met mijn verloofde een echte vakantie kon vieren, was ik 28 jaar oud.”

Het komt niet aanwaaien

“Na ons trouwen was onze woning een zolderkamer van de grootouders van mijn echtgenote, met gemeenschappelijk gebruik van keuken, toilet en wasgelegenheid. Ik heb het gered, maar heb tot mijn 37ste jaar avondscholen moeten frequenteren”, schrijft Hulshof in de Telegraaf. “Ik ben in een uitstekende baan geëindigd, maar heb er wel enorm voor moeten knokken. Vraag niet wat het aan inspanning heeft gekost en hoe moe ik destijds vaak was. Het komt niet aanwaaien.”